Blog

door Smart Site 16 apr., 2021
Zowel het kind als de ouders kunnen later dit moment vaak goed herinneren. Het laatste wat je als ouder wilt, is je kind pijn doen. Je wilt niet dat het kind voelt alsof de bodem onder zich wegzakt. De beschermende paraplu om het kind heen zal niet verdwijnen. Jullie zijn er immers nog; ook al gaat er veel veranderen. Hier de 7 tips om dit moeilijke gesprek, goed voorbereid en bij voorkeur samen te voeren met jullie kind : Draai er niet om heen; vertel het in alle rust, samen. Beloof geen dingen die je niet kunt waarmaken. Vertel het in hun taal (met voorbeelden, bijvoorbeeld uit de klas?) en houdt dit gesprek niet te lang als de schrik groot is. Doe dit zonder verwijten te maken naar elkaar en laat het kind niet hoeven kiezen. Jullie kiezen en jullie kind mag van jullie beiden houden en omgekeerd. Het kind hoeft niet jou te troosten of voor jou te zorgen. Benadruk door letterlijk te vertellen dat de scheiding op geen enkele manier hun schuld is. Toon dat jullie allebei van jullie kind houden en dat daarin niets gaat veranderen, noch in jullie contact, wel in de fysieke beschikbaarheid. Nodig je kind uit om met alle emoties bij jullie te komen en luister ook echt. Boosheid en verdriet is heel normaal en dat kan je ook naar hen benoemen en verdriet kan je samen delen. Weet dat het niet bij 1 gesprek blijft. Het is heel belangrijk dat dit gesprek een vervolg krijgt. Het paraplugesprek voer je, zodra jullie de kinderen meer zekerheid kunnen geven over de gewijzigde toekomst. Het paraplugesprek is van belang voor kinderen omdat de relatie met hun ouders verandert na de echtscheiding. In het paraplugesprek vertellen beide ouders dat de kinderen goed contact met de andere ouder houdt. Ook geven beide ouders aan in welke mate ze beschikbaar zijn voor de kinderen. Kinderen krijgen in het paraplugesprek ruimte te reageren, zowel emotioneel als praktisch. Dit gesprek kan je vooraf – al dan niet samen – oefenen. Door te oefenen en de woorden uit te spreken haal je de scherpe kantjes er voor jezelf af en heb je jezelf meer onder controle wanneer je daadwerkelijk voor de taak staat. “Ik zal je niet verlaten”, want daar vrezen kinderen het meest voor. Kinderen kiezen er niet voor, maar scheiden wel mee. Papa en mama scheiden, omdat ze elkaar niet meer zo lief vinden, maar dat zal hen niet gaan gebeuren, want ouders scheiden niet van hun kinderen.
door Marjan Schut 25 feb., 2021
Je hebt zelf, of misschien samen, de stap gezet om te scheiden. Het kan ook zijn dat je nog maar net hebt gehoord dat de ander wil scheiden en je je verscheurd voelt…… Bij een scheiding komt er heel veel op jullie af en waar begin je dan? Wat heb je allemaal te regelen? Hieronder een overzicht van diverse onderwerpen om aan te denken bij een scheiding. In vervolgblogs zullen een aantal onderwerpen nader worden uitgewerkt, omdat over bijna elk onderwerp meer te vertellen is. Uiteraard kan je ook gelijk meer te weten komen door contact met mr. Schut Mediation op te nemen. Praktische onderwerpen die vaak als eerste geregeld worden: Hoe gaan jullie het vertellen aan jullie kind en aan jullie directe omgeving? Bij wie komen de kinderen te wonen? Wie gaat waar wonen? En wat gaan jullie doen met de gezamenlijke woning? Hoe kom je na een scheiding aan een woning? Wat voor zorgregeling gaan jullie afspreken? Meer informatie kan je hier vinden. Tip: geef adreswijzigingen door en geef (tijdig) je verhuizing door bij de gemeente ter voorkoming van boete. Bekijk jullie lopende verzekeringen en sluit eventuele nieuwe verzekeringen af, zeker zodra jullie apart wonen. Denk aan met name de (wie de lopende kosten gaat betalen rondom eigen risico etc.) ziektekostenverzekering, opstal-, inboedelverzekering, uitvaart- en levensverzekering. Heb je nog een autoverzekering nodig en wat te doen met de schadevrije jaren? Voorkom dat je financieel verantwoordelijk wordt voor een schuld die de ander ook namens jou nog kan maken. Uit (laten) zoeken in de papieren hoe jullie juridisch met elkaar zijn verbonden, om er achter te komen wat er nodig is om juridisch uit elkaar te gaan. Testament wijzigen? Dit voor zover dit niet automatisch gebeurt. Financieel te regelen, met name: Kinderalimentatie? Partneralimentatie? Wie de Kinderbijslag en wie de fiscale toeslagen / fiscale schulden? Niet te vergeten; ook (hoe) pensioenverdeling? Verdeling van vermogen / schulden; spaarrekening, koophuis, auto, eigen bedrijf etc. Verdeling van de gezamenlijke inboedel. Jullie zouden een lijst kunnen opstellen met een voorstel aan wie wat wordt toebedeeld. Emotioneel Misschien is dit onderdeel nog wel het belangrijkste; hoe gaat het op emotioneel gebied met jullie en jullie kind? Hebben jullie nog emotionele ondersteuning nodig? Een scheiding hoef je immers niet alleen te doen. Het is heel logisch dat je daar hulp (lees in deze blog alles over hulp bij scheiden) bij kunt gebruiken. Alleen komt deze hulp niet vanzelf. Je zult stappen moeten ondernemen, ook al ben je misschien even het spoor bijster. Wat eerst? Hopelijk zijn jullie samen in staat om met elkaar afspraken te maken. Mogelijk heb je daarbij hulp nodig van een derde, bijvoorbeeld iemand uit jullie eigen omgeving. Mocht praten niet goed lukken door alle emoties, dan is het verstandig om een onafhankelijke, onpartijdige scheidingsdeskundige erbij te vragen. Dit is een deskundige met specifieke aandacht voor het verbeteren van jullie gewijzigde ouderrelatie en die zich daarbij als eerste richt op het aanpakken van de verstoorde communicatie. Het is van groot belang dat jullie op tijd deze deskundige hulp inroepen. Wanneer het conflict namelijk te hoog is opgelopen, neemt ook de kans toe op een vechtscheiding met alle gevolgen van dien. Sowieso is deskundige hulp zeer welkom met oog op het maken van goede afspraken, maar ook voor het juridisch juist vastleggen van deze afspraken in jullie ouderschapsplan en/of scheidingsconvenant. De vaak gestelde vraag is de vraag wat het eerst moet gebeuren. Het antwoord hangt natuurlijk af van jullie situatie. Zo zouden jullie kunnen besluiten om de scheiding nog maar niet te vertellen aan jullie kind, omdat jullie eerst nog samen blijven wonen in één huis totdat er een andere woning beschikbaar is. Een woning vinden heeft vaak de hoogste prioriteit en na het verkrijgen van een woning zou je dan de volgende stap kunnen nemen.
door Marjan Schut 23 feb., 2021
Vaak is er sprake van pijn en verdriet door wat zich heeft voorgedaan tijdens de relatie. De communicatie verloopt moeizaam. Ergens zijn jullie elkaar kwijtgeraakt of “is de koek op” en voelt minimaal één van jullie zich niet meer gelukkig in de relatie. Is een scheiding dan de oplossing? Soms is goed gescheiden beter dan samen te blijven in een slechte relatie. Jammer genoeg zijn veel scheidingen onnodig. Dit komt vaak door het gebrek aan het hebben van de juiste vaardigheden om de relatie weer vlot te trekken. Door deskundige begeleiding in te schakelen kan een scheiding worden voorkomen. De S.C.H.I.P.-aanpak is een nieuwe aanpak bij (mogelijke) scheidingen, een vorm van relatietherapie. Het woord S.C.H.I.P. is een acroniem, een letterwoord voor de protocollaire (post) relationele rouw-aanpak. Een woord gevormd door de eerste letters van andere woorden en dat staat voor de vijf fases waarlangs het proces verloopt/het schip vaart. Elke fase bestaat uit één of meerdere sessies die door beide (ex-)partners samen wordt doorlopen: 1e fase S amen komen; 2e fase C onflict- en verliesverheldering; 3e fase H elpend horen; 4e fase I ntegratie; 5e fase P artners in ouderschap. De S.C.H.I.P.-aanpak werkt als een herstelmodel bij scheiding, maar hierdoor kan soms ook een scheiding worden voorkomen. Het helpt jullie de verbinding te herstellen: • ofwel de partnerrelatie kan werkelijk worden afgehecht, waardoor jullie je opnieuw kunnen verbinden als partners in ouderschap. Een verbinding die recht doet aan de nieuw ontstane situatie; • ofwel er ontstaat meer begrip voor jezelf en de ander, met ruimte voor een andere betekenisgeving van wat er allemaal is gebeurd. Dat kan zelfs leiden tot een (waar) relatieherstel. Hoe vaak heb ik al gehoord…”hadden wij jou maar eerder ingeschakeld, want onder al het gedoe was -én is- liefde”! Deze manier van werken is ontwikkeld vanuit het rouwproces, met als doel de verstoorde relatie van de ex-partners weer vlot te trekken. Jullie kijken naar de verliesaspecten achter de conflicten en wat jullie coping- en hechtingstijl is. S.C.H.I.P. kan nieuwe betekenis geven aan datgene wat zich heeft voltrokken. Jullie communicatie wordt weer opnieuw opgepakt. Met kinderen is communicatie ook na een scheiding extra noodzakelijk en elkaar echt loslaten -wat vaak ten onrechte wordt geadviseerd- kan natuurlijk niet. Stilstaan bij wat verloren is Om de nieuwe verbinding als partners in ouderschap te bewerkstelligen, is het belangrijk om stil te staan bij dat wat verloren is gegaan. Stilstaan bij het rouwen. Het beschadigde HART (ook een acroniem) moet worden geheeld, zodat het zich opnieuw kan openen. Want pas als jullie als (ex-)partners in staat zijn om samen het verlies van jullie ontspoorde relatie te delen, hieraan betekenis weten te geven en elkaar kunnen vergeven, kunnen jullie constructief als (ouder)partners verder. JA, WIJ WILLEN EEN (V)ECHTSCHEIDING VOORKOMEN! NEEM CONTACT OP
door Marjan Schut 16 feb., 2021
Misschien zijn jullie wel heel boos op elkaar en willen jullie niet meer samen praten, omdat jullie ondertussen op een dood spoor zijn beland. Gaan jullie dan gelijk door naar een advocaat of gaan jullie naar een mediator? En hoe zit dat dan met de kosten? Stappen ondernemen Zoals in de blog over ‘ Scheiden en dan… wat (eerst) te regelen ?’ is te lezen, hoeven jullie een scheiding niet alleen te doen, ook al kunnen jullie je daar heel eenzaam in voelen. Het is zelfs heel logisch dat jullie daar hulp bij kunnen gebruiken, alleen zal deze hulp niet vanzelf komen. Wanneer je merkt dat praten niet goed lukt door alle emoties, is het verstandig om een onafhankelijke, onpartijdige scheidingsdeskundige erbij te vragen. Dit is een deskundige met specifieke aandacht voor het verbeteren van jullie gewijzigde ouderrelatie die zich daarbij als eerste richt op het aanpakken van de verstoorde communicatie. Het is van groot belang dat jullie op tijd deze deskundige hulp inroepen. Wanneer het conflict namelijk te hoog is opgelopen, neemt ook de kans toe op een vechtscheiding met alle gevolgen van dien. Naar een advocaat of naar een mediator? Sinds 2009 dienen alle – ook ongetrouwde – ouders een ouderschapsplan op te stellen ten behoeve van hun minderjarige kinderen na de beëindiging van het samenwonen. Hierin staan afspraken over de verzorging en opvoeding van de kinderen. Je kunt daarvoor naar een advocaat gaan of naar een mediator, bij voorkeur een mediator die dan wel juridisch geschoold is voor ook goede afspraken op papier. Er zijn tegenwoordig ook veel advocaten die tevens mediators zijn. Dat zijn overigens wel twee verschillende rollen die niet tegelijkertijd vervuld kunnen worden. Een mediator zal, in tegenstelling tot de werkwijze van een advocaat, juist de mensen zelf hun eigen oplossing laten bedenken en daarbij het gesprek faciliteren. De gemiddelde uurprijs van een advocaat is overigens veel hoger dan de uurprijs van een gemiddelde mediator. Bij beide dienstverleners behoort ‘toevoeging’, gefinancierde rechtsbijstand tot de mogelijkheden, wanneer er sprake is van weinig inkomsten en vermogen (let op: onder vermogen valt ook het vermogen nadat de eigen woning is verkocht). Een advocaat is de aangewezen dienstverlener, wanneer er geen enkele onderhandelingsruimte meer is, omdat het conflict te hoog is opgelopen. Van dit laatste is sprake, zodra de partijen zich met hun standpunten hebben ingegraven om vervolgens niet meer uit de loopgraven te willen komen. De werkelijke angel – zeker in geval van scheidingen – wordt er met een beslissing van de rechter meestal niet uitgehaald. Overigens zijn er nog meer verschillen tussen een advocaat en een mediator. Een belangrijk verschil is dat een gemiddelde advocaat niet geschoold is om de communicatieproblemen binnen de onderlinge verstandhouding aan te pakken. Een advocaat en ook een mediator die oplossingsgericht is geschoold, hebben dus minder oog voor het behoud van de gewijzigde ouderrelatie, omdat zij bezig zijn met de financiële afwikkeling van de relatie. Dit in tegenstelling tot de mediator die juist geschoold is in het behoud van relaties. De laatst genoemde mediators zullen uiteraard ook toewerken naar een goede afwikkeling van de scheiding, maar zij gaan net wat verder omdat zij proberen jullie handvatten mee te geven zodat jullie ook in de toekomst zonder hulp goed samen verder kunnen. Zo blijft een ouderschapsplan aan verandering onderhevig, omdat de kinderen groter worden met andere benodigde afspraken. Daarom werkt een duurzame oplossing beter. Onder meer door jullie te laten begrijpen wat er achter een standpunt zit; welke behoeften en emoties achter de belangen zitten, om van daaruit telkens weer de juiste oplossingen samen te vinden. Kortom, er zijn nogal wat verschillen in de aanpak en kosten van een advocaat ten opzichte van een mediator en er zijn zelfs behoorlijke verschillen tussen de mediators onderling, los van de personen en/of de vraag of zij ook juridisch geschoold zijn. Het antwoord op de vraag welke dienstverlening het beste bij jullie past is dus niet eenduidig aan te geven, omdat dit antwoord afhangt van wat jullie willen bereiken met de dienstverlening . Het maakt niet uit wat voor soort dienstverlening jullie kiezen, mits er natuurlijk een klik is met de dienstverlener. Jullie keuze kan overigens ook voortvloeien vanuit praktische overwegingen. Denk hierbij aan een mediator die ook bij jullie thuis kan komen die flexibele werktijden hanteert. Waar kunnen jullie nog meer hulp krijgen? Weet dat jullie bij een scheiding altijd kunnen aankloppen bij bijvoorbeeld het wijkteam voor onder meer (gratis) maatschappelijk werk. Zij kunnen je helpen aan informatie en /of gerichte hulpverlening. Bij onder meer Humanitas of een psycholoog of coach kunnen jullie aankloppen voor rouwverwerking, want ook een scheiding is een grote verandering wat met rouwverwerking gepaard kan gaan. Het beste is om eerst contact te zoeken met de huisarts, aangezien de huisarts ook goed kan helpen bij het verkrijgen van de juiste hulpverlening. Voor kinderen is er onder meer KIEScoaching (Kinderen In Echtscheiding Situatie), met lotgenootjes of individuele begeleiding. In een vervolgblog zal dit onderwerp verder worden uitgediept. Bij vermogen of een eigen bedrijf is het verstandig om ook een financiële expert te raadplegen waar jullie beiden vertrouwen in hebben en die nog niet één van jullie al eerder heeft geadviseerd met oog op de gewenste onpartijdigheid. Uiteraard kunnen jullie een gesprek bij een bank aanvragen om te kijken wat jullie hypotheekmogelijkheden zijn of kies bijvoorbeeld voor een onafhankelijke, online hypotheekadviseur. Een makelaar kan helpen bij de verkoop van jullie eigen woning en ook bij de taxatie van de actuele woningwaarde. Loslaten van je ex-partner is feitelijk het omgekeerde van verliefd worden en boosheid is dan nodig om los te komen. Maar jullie kunnen in jullie emoties ook teveel doorschieten, terwijl jullie juist in een fase van jullie leven zijn beland dat er heel veel samen geregeld moet worden en dan zijn al die emoties niet zo handig. Het is dan belangrijk dat je ook aan jezelf gaat werken. Dat je jezelf ook weer weet te helen door eerst goed voor jezelf te zorgen. Wie of wat jou daar het beste bij kan helpen, is afhankelijk van heel veel factoren en de mogelijkheden zijn talloos. Zo zou voor de één sporten een goede emotieregulatie kunnen zijn, terwijl dat voor een ander het stilstaan bij jezelf kan zijn, door bv. een compassietraining te volgen. Of lekker met een vriend(in) gaan wandelen in de natuur. Probeer dat te doen wat het beste bij jou past. Misschien heb je voor dit proces meer tijd nodig om een volgende stap te kunnen maken en is een bezoek aan jouw huisarts de eerste stap.
door Marjan Schut 17 jan., 2021
Betekent een“goede ouder zijn” ook dat jullie samen de zorg- en opvoedtaken gelijkelijk gaan verdelen en dus een co-ouderregeling afspreken? Wat is in het belang van het kind? Wanneer je uit elkaar gaat, blijven jullie samen het gezag houden over jullie kind sinds de wetswijziging in 1998. Gezag betekent dat je samen juridisch verantwoordelijk blijft voor onder meer de verzorging en opvoeding, ook al woont je kind misschien niet meer bij jou. Afhankelijk van wat jullie willen, wat goed is voor het kind en wat ook past in jullie agenda’s, beslissen jullie bij wie jullie kind komt te wonen en hoe jullie dan de omgang regelen met de andere ouder. Een gebruikelijke “omgangsregeling” is een weekendregeling eens in de veertien dagen en eventueel een dag in de week tussendoor dat de kinderen dan bij de andere ouder verblijven. Jullie kunnen er ook voor kiezen om jullie kind afwisselend bij één van de twee te laten wonen en zowel praktisch als financieel min of meer gelijkwaardig bij te dragen aan de dagelijkse verzorging van de kinderen. Dat heet dan een co-ouderregeling. Het woord ‘co-ouderschap’ staat niet als zodanig in de wet, maar dit is inmiddels wel een ingeburgerd begrip. Op de website van de belastingdienst is te lezen dat je fiscaal co-ouder bent: Als het kind in een herhalend ritme in totaal minimaal 156 dagen per kalenderjaar bij elke ouder is. Hiervoor kunnen ook dagdelen bij elkaar worden opgeteld. Dit komt bijvoorbeeld neer op 3 dagen per week. Is niet het hele jaar sprake van co-ouderschap, maar wel minimaal 6 maanden? Dan wordt de 156-dageneis naar de tijd herrekend. Als er sprake is van een wijziging zoals het co-ouderschap, heeft dat gevolgen voor onder andere eventuele huurtoeslag, de kinderopvangtoeslag en het kindgebonden budget. Zorg er daarom voor dat je op tijd wijzigingen voor deze toeslagen doorgeeft. Het advies bij meerdere kinderen is vaak dat je de kinderen op papier gaat scheiden. Dit om de kinderbijslag en daarmee ook het kindgebonden budget over de ouders te verdelen door ieder één kind op het eigen woonadres in te laten schrijven. Bovenstaande wetenswaardigheden zijn slechts fiscale, financiële zaken. Veel belangrijker is dat je je realiseert dat mooie intenties alleen niet voldoende zijn voor een succesvol co-ouderschap. Een co-ouderregeling is uitvoerbaar wanneer aan een aantal randvoorwaarden is voldaan: De ouders wonen niet ver van elkaar en van school i.v.m. het halen en brengen en /of door het kind zelf deze afstand te laten overbruggen. De ouders hebben nu en ook in de toekomst goed contact met elkaar, wat nodig is voor de kinderen. Dit klinkt zo makkelijk, maar dit vraagt gigantisch veel van de ouders en zelfs nog meer opoffering van de eigen belangen dan bij een scheiding met een omgangsregeling. Zonder een goede communicatie tussen de ouders zou je niet moeten willen beginnen aan een co-ouderregeling. Niet elk kind en /of levensfase is voor de co-ouderregeling geschikt. Het kind dient hierbij niet te veel onrust te ervaren door telkens te wisselen van huis en ouder met daar ook weer andere vrienden en/of regels. Beide ouders werken parttime of zijn flexibel in de opvang van de kinderen. Weet dat de wens van co-ouderschap vaak voortkomt vanuit het idee dat het voor kinderen goed is om evenveel contact te hebben met beide ouders. Dit komt vooral ook voort vanuit een soort rechtvaardigheidsgevoel en eergevoel, ook naar de buitenwereld toe en dat heeft dan dus weinig te maken met het belang van de kinderen. Uit onderzoek komt naar voren dat het voor kinderen van groot belang is dat ouders goed verder samen kunnen in de ouderrelatie en dat de vorm waarin zij dat gieten veel minder van belang is. Het gaat de kinderen niet om de precieze verdeling in tijd tussen beide ouders. Overigens kan de co-ouderregeling zelfs negatieve gevolgen hebben, doordat een kind niet meer gewoon in één huis woont, maar feitelijk verdeeld wordt over twee huishoudens. Deze negatieve gevolgen kunnen voortkomen uit onder andere gevoelens van verlies bij elk afscheid, heimwee naar de andere ouder en gebrek aan continuïteit. Dit laatste kan zelfs het proces van identiteitsvorming beschadigen. Bovendien bestaat het risico dat het kind voortdurend wordt opgeëist door de ouders, omdat beiden de tijd optimaal met het kind willen benutten. Ook in de praktijk zal het voor het kind lastig kunnen zijn om telkens te switchen van het ene naar het andere huis, met bijbehorende regels, rituelen en sociaal leven. Het kind moet de eigen spullen over twee plekken verdelen, wat kinderen als moeilijk kunnen ervaren. Zo kan het ook zijn dat wat vandaag wordt afgesproken, toch minder goed werkt over een x-aantal maanden, omdat bijvoorbeeld het kind dat ineens aangeeft (door zich misschien wel anders te gedragen). Dan is bijstelling van de plannen goed, wanneer dit niet van tijdelijke aard lijkt te zijn. Maar als de co-ouderregeling lukt, dan kan dit zeker helpend zijn voor jullie allemaal voor wat betreft jullie scheiding. Het allerbelangrijkste is dus dat jullie samen die afspraken weten te maken die voor jullie allen goed gaan werken, juist in de dagelijkse praktijk.
Share by: